| Chętnie poznam Twoje uwagi, napisz pod: kazeku@poczta.onet.pl |
Góra strony Ocenić Działać Stopka strony
1. Król wiecznej chwały to chyba najbardziej znany tytuł Chrystusa. Jest i osobne święto Chrystusa-Króla. (A nie ma Chrystusa-Dobrego-Pasterza, Chrystusa-Ewangelizatora itd.)
2. Jezus Chrystus wszedł do swej chwały przez mękę, krzyż, zmartwychwstanie. Wstąpił do nieba i zasiadł po prawicy Ojca. I wspólnie z Ojcem i Duchem Świętym odbiera uwielbienie i chwałę. Ta chwała ma realny wymiar w naszym, ludzkim świecie. W każdej chwili, w którymś miejscu na świecie odprawiana jest msza święta, nieustannie gdzieś ludzie się modlą, adorują, stale ktoś trwa na modlitwie. W ten sposób Chrystus odbiera chwałę.
3. Ale i stale jest gdzieś samotny, gdzie mu chwały nie oddaje nikt. W wielu krajach, poza porą nabożeństw kościoły bywają zamknięte. Zależy to od zwyczaju, tradycji kultury... W Polsce prawie się nie zdarza, by kościół, podczas adoracji Najświętszego Sakramentu był pusty.
4. Czy nie łączy się jednak, w powszechnej świadomości, ze słowami Król i chwała nie tylko wywyższenie Chrystusa ponad nas, zwykłych ludzi, ale też jakieś Jego oddzielenie od nas? Czy nie dlatego szukamy pośrednictwa Maryi, pośrednictwa świętych, że On jest nam obcy i daleki?
5. Wielki jest Bóg i wielka jest Jego chwała, zda się, że my jej ani nie możemy powiększyć ani umniejszyć. A jednak w jakiś sposób chwała składana przez nas Bogu liczy się. Będąc w mistycznym ciele Chrystusa włączamy się do chwały, jaką Syn otacza Ojca. I Duch Święty, którego otrzymaliśmy, otacza chwałą Syna i Ojca, jeśli prowadzimy życie według Ducha.
6. W jakim stopniu ogół wiernych orientuje się, że chwałę Bogu, chwałę Chrystusowi, oddaje się nie tylko przez modlitwę i adorację ale także poprzez życie zgodne z przykazaniami Bożymi i nauką Jezusa Chrystusa? przez zwyciężanie zła dobrem? Nasze ciało ma być Bożą świątynią, w której Mu oddajemy chwałę.
7. Syn Człowieczy przyszedł aby służyć i dać swe życie na okup za wielu. Pomoc potrzebującym to nie tylko naśladowanie Chrystusa, to również oddawanie Mu chwały. Są świadomi tego ludzie zaangażowani w dzieła charytatywne.
8. Chyba niewielki procent wiernych w Polsce zdaje sobie sprawę, ze związku, jaki ma z oddawaniem chwały zachowywanie jedności, tak jak Syn i Ojciec stanowią jedno. Zbyt wiele obserwuje się grzechów przeciw wzajemnej miłości i jedności. I to też w mediach katolickich.
9. W każdej mszy świętej głosząc śmierć Pana Jezusa i wyznając Jego zmartwychwstanie, głosimy również, że "Oczekujemy Twego przyjścia w chwale". Na ile zdajemy sobie sprawę z tego, co głosimy?
10. Chwała Jego ma być naszym również udziałem. Przez Wielkanocne misterium zostaliśmy uwolnieni z jarzma grzechu i śmierci i wezwani do chwały. Czy jesteśmy świadomi, że łaska otrzymana na chrzcie świętym jest zadatkiem tej chwały?
Góra strony Widzieć Działać Stopka strony
1. W ciągu swej publicznej działalności Jezus nie poddawał się mesjańskiemu entuzjazmowi rzesz. Zbyt wiele było w tym ludzkich elementów i nadziei doczesnych. Nie kwestionuje jednak wyznania Natanaela (Ty jesteś królem Izraela J 1,49). Usuwa się, kiedy po cudownym rozmnożeniu chleba tłum chce uczynić go królem (J 6,15). I jedynie podczas wjazdu do Jerozolimy przystaje na obwołanie Go królem (Łk 19,38; J 12,13), co przyspieszy Jego mękę.
2. Pytania stawiane Jezusowi przez Piłata obracają się wokół Jego władzy królewskiej. Jezus nie wypiera się królewskiego tytułu przed Piłatem, lecz wyjaśnia, że Jego Królestwo nie jest z tego świata (J 18,36) i nie jest konkurencją dla władzy cesarza.
3. Paradoksalnie, męka Jezusa jest objawieniem Jego królowania. Żołnierze po ubiczowaniu wyszydzają Jezusa podobnie, jak wyszydzali królów i wodzów wziętych do niewoli. Napis na krzyżu głosi: Król żydowski. I choć stojący wokół krzyża wyśmiewają się z tego śmiesznego królestwa, dobry łotr uznając prawdziwą naturę Jezusa, uzyskuje zbawienie. Jednak królewska godność Chrystusa jaśnieje na krzyżu tym, którzy nań patrzą oczami wiary.
4. W życiu Jezusa, w Jego ziemskiej misji objawiła się chwała Boża. Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy (J 1,14). Bóg, który rozkazał ciemnościom, by zajaśniały światłem, zabłysnął w naszych sercach, by olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Chrystusa (2Kor 4,6). Chwała ta spowiła swą jasnością Pasterzy przy narodzeniu, objawia się przy chrzcie i przemienieniu, w cudach i znakach, jakie Mu towarzyszą, nawet w ukrzyżowaniu.
5. O tej chwale sam Jezus mówi w swej mowie pożegnalnej i modlitwie arcykapłańskiej: Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony. Jeżeli Bóg został w Nim otoczony chwałą, to i Bóg Go otoczy chwałą w sobie samym, i to zaraz chwałą Go otoczy (J 13,31-32).
6. Przez zmartwychwstanie i wniebowstąpienie Jezus wszedł do chwały Bożej, danej mu przez Ojca jeszcze przed założeniem świata: Ojcze, nadeszła godzina! Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne tym, których mu dałeś. A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa. Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi przez to, że wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania. A teraz Ty, Ojcze, otocz mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał (J 17,1-5).
7. Uchwalebnienie Chrystusa dopełnia się w wiernych. Ja za nimi proszę, nie proszę za światem, ale za tymi, których Mi dałeś, ponieważ są Twoimi. Wszystko bowiem moje jest Twoje, a Twoje jest moje, i w nich zostałem otoczony chwałą. (J 17,9-10).W nich ofiara Jezusa wydaje owoc na chwałę Ojcu i Synowi. A o co prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu (J 14,13). Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, poproście o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni. Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami (J 15,7-8). I oni mają mieć udział w Jego chwale: A nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili jedno w Nas, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. I także chwałę, którą mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś. Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata (J 17,20-24).
8. Duch Święty wspólnie z wodą i krwią sakramentalną (1J
5,7) jest sprawcą tego uchwalebnienia: Gdy zaś przyjdzie
On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie
mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek słyszy, i
oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ
z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko co ma Ojciec, jest moje.
Dlatego powiedziałem, że z mojego bierze i wam objawi (J
16,13-15).
Dzięki Niemu chwała Chrystusa zmartwychwstałego przemienia
wiernych i znajduje w nich swój obraz (2Kor 3,18).
9. Ze świadomości uczestnictwa w tej chwale rodzi się poczucie godności chrześcijańskiej. Zaszczyt chrześcijanom sprawia, że ludzie widząc ich dobre uczynki chwalą Ojca, który jest w niebie. Wobec godności bycia chrześcijaninem nie liczą się nierówności społeczne, nie ma względu na osoby (Jk 2,1).
10. Pełna manifestacja Boskiej chwały Jezusa nastąpi przy Jego ponownym przyjściu, gdy Syn Człowieczy przyjdzie w chwale swego Ojca razem z aniołami świętymi (Mk 8,38). Chrystus będzie królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy.
11. Nie tylko my, powołani do chwały wiecznej w Chrystusie, (1P 5,10), którym niewielkie utrapienia obecnego czasu gotują bezmiar chwały przyszłego wieku (2Kor 4,17) czekamy na ponowne przyjście Chrystusa. Całe stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych. Stworzenie bowiem zostało poddane marności - nie z własnej chęci, ale ze względu na Tego, który je poddał - w nadziei, że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych (Rzym 8, 19-21).
Góra strony Widzieć Ocenić Stopka strony
1. Na ile pełna i realna jest nasza wiara w zmartwychwstanie? Czy traktujemy nadprzyrodzoność jako realność, czy jako symbolikę?
2. Czy Jezus Chrystus - Król wiecznej Chwały jest dla nas bratem, człowiekiem, realnie żyjącym, czy tylko byłym człowiekiem, obecnie Bogiem po prawicy Ojca w niedostępnej światłości?
3. Jak w ludziach rozbudzać świadomość, że naszym przeznaczeniem jest chwała Boża? Jak to przekazywać, aby ta chwała była atrakcyjna, by nie była rozumiana jako śmiertelna nuda, by zło nie wydawało się wielekroć atrakcyjniejsze?
4. I modlitwa, i adoracja, i podobne formy pobożności są wartościowe, warte propagowania i pogłębiania. Zwłaszcza warto przypominać o roli Ducha Świętego. On jest tym, który się w nas modli, który naprawdę Bogu oddaje chwałę.
5. Nie wyczerpuje się jednak w tym oddawanie chwały Bogu i Chrystusowi. Oddawać mamy także chwałę przez miłość wzajemną, przez zachowywanie jedności, tak jak Syn i Ojciec stanowią jedno. Ewangelizować w wymiarze społecznym, to tworzyć wspólnoty. Wspólnoty muszą aktywnie uczestniczyć w budowaniu jedności. Oddawanie Bogu chwały we wspólnotach ma pełniejszy wymiar.
6. Może warto dziennikarzy katolickich pytać, czy niektóre ich wypowiedzi służą jedności wiernych. Może trzeba im przypominać, że antagonizując, podsycając konflikty w Kościele działają przeciw chwale Bożej?
7. Chwałę oddajemy Bogu licząc się z Jego wolą względem
nas, z Jego przykazaniami. Kto jest dla mnie najważniejszy, kto
króluje w moim życiu? Kto w nim zajął tron? Jezus Chrystus,
czy ziemski sukces lub doraźna przyjemność?
Zawsze, gdy zwyciężamy zło oddajemy Bogu Chwałę.
8. Syn Człowieczy przyszedł aby służyć i dać swe życie na okup za wielu. Pomoc potrzebującym to nie tylko naśladowanie Chrystusa, to również oddawanie Mu chwały. Są świadomi tego ludzie zaangażowani w dzieła charytatywne. Czy gdyby ogół wiernych był lepiej świadomy, zwiększyłoby to ich aktywność? Bo potrzeby pomocy przekraczają możliwości Kościoła.
9. Czy naprawdę, oczekujemy Jego przyjścia w chwale? Czy jesteśmy na nie przygotowani? Czy gdyby przyszedł już najbliższej nocy, zastanie nas "czuwającymi"?
10. Gdyby chrześcijanie pamiętali nie tylko o słowach Czyńcie sobie ziemię poddaną ale i że całe stworzenie, które cierpi... ma uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych, i stosownie do tego postępowali, może nie mielibyśmy tak wielkich problemów ekologicznych?