Kazek Urbańczyk
Strona Zespołu Synodalnego

Kapłaństwo

Materiały dyskusyjne na styczeń 1995

Temat poprzedni       Spis treści       Temat następny
Powrót do strony katolickiej   Powrót do strony głównej
Chętnie poznam Twoje uwagi, napisz pod:   kazeku@poczta.onet.pl

Widzieć

Góra strony       Ocenić       Działać       Stopka strony

1. W ostatnich latach pojawia się w Polsce kryzys kapłaństwa. Ludzie coraz rzadziej postrzegają kapłaństwa jako wartość. Coraz rzadziej rozumieją istotę kapłaństwa. Księża tracą swój społeczny status, spotykają się na ulicy z agresywnością, podobnie jak inni, zwykli ludzie.

2. Maleje liczba powołań z tradycyjnych środowisk wiejskich. W miarę jak postępuje zmaterializowanie środowisk wiejskich, odbija się to na kandydatach do seminarium. Animatorzy oazowi gdzieś giną. Choć i tak zdaje się większość kandydatów do seminariów wywodzi się z oaz.

3. Kapłan staje się urzędnikiem Biura świadczeń usług religijnych.
Czy jednak wszyscy kapłani rozumieją istotę kapłaństwa? Kapłaństwo jest postrzegane, nieraz także i przez samych kapłanów jako zawód.
Kryzys kapłaństwa = kryzys wiary w Chrystusa i kryzys postrzegania kapłana. Kryzys wiary w obecność Chrystusa w Kościele poprzez Sakramenty, sakramentalną posługę sprawowaną rękami kapłanów. Posługę skuteczną, nawet gdy ją pełni kapłan niegodny.

4. Pewną słabością katolicyzmu polskiego jest nadmierne angażowanie księży - każda wspólnota, grupa modlitewna itd itp. chce mieć własnego księdza, który powinien uczestniczyć w każdym spotkaniu, co biorąc pod uwagę częstość spotkań i rozwój ruchów staje się pewnego rodzaju barierą. Niektóre grupy nie chcą, czasem boją się, czasem nie wolno im funkcjonować bez księdza. Brak świeckich animatorów, brak diakonów stałych.

5. Z punktu widzenia parafianina, wydaje się, że formacja seminaryjna kapłanów wykazuje wiele braków. Nadmierne obciążanie wiedzą, kosztem rozwoju życia wewnętrznego. Młodzi księża często odczuwają zagubienie wobec szybkich zmian społecznych, nie umieją trafić do ludzi niewierzących, wątpiących, obcych w Kościele.

6. Księża wychodząc z seminarium boją się ludzi i nie umieją kontaktować się z nimi. Brak im kultury bycia, zachowania się, umiejętności normalnego kontaktu ze świeckimi.

7. Brak jest wzajemnej więzi braterskiej między kapłanami a szczególnie szwankuje więź księży z biskupami. A przecież tylko doświadczenie i przeżycie więzi pomiędzy księżmi, wychowanie w rodzinie i seminarium umożliwia im świadczenie braterstwa i wyjścia do człowieka.

8. Ksiądz nie umie jednak także być sam ze sobą. Często ucieczka przed samotnością.

9. Każdy z nas, ludzi religijnych, w dużym stopniu zawdzięcza swoją religijność spotkaniu na swej drodze dobrego księdza.
Podobnie za postawą licznych (może wszystkich?) wojujących antyklerykałów kryje się zgorszenie wywołane przez złego księdza.

10. Wiele zgorszenia wywołało po roku 1989 zachowanie się sztandarowych katolików, ale też i wielu księży i biskupów, nierozważne angażowanie się Kościoła w sprawy polityki. Upadek statusu kapłana i postrzegania wartości kapłaństwa jest w pewnej mierze pochodną upadku moralnego autorytetu Kościoła. Przyczyniły się tu agresywne ataki mass mediów, ale też wielu ludzi Kościoła obficie dostarczało pożywki do tych ataków.

Ocenić

Góra strony       Widzieć       Ocenić       Stopka strony

1. Kapłan jest skazany na samotność. Samotności potrzebuje i musi być do niej przygotowany. Ale nie może żyć wyłącznie w samotności. Bez przyjaźni z ludźmi, bez osobistych więzi nie jest w stanie głosić Chrystusa. Kto nie kocha brata, którego widzi, nie może kochać Boga, którego nie widzi. Czy ksiądz żyjący bez żadnych przyjaciół, żadnych bliskich nie ma też kalekiej więzi z Chrystusem? Nawet Chrystus wśród apostołów wyróżniał św. Jana. Uczeń którego miłował.

2. Kto was słucha - Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie posłał. Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością mówiąc: Panie, przez wzgląd na Twoje imię, nawet złe duchy nam się poddają. Wtedy rzekł do nich: Widziałem szatana, spadającego z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie. (Łk 10, 16-20)

3. Kto jednak wchodzi przez bramę, jest pasterzem owiec. Temu otwiera odźwierny, a owce słuchają jego głosu; woła on swoje owce po imieniu i wyprowadza je. A kiedy wszystkie wyprowadzi, staje na ich czele, a owce postępują za nim, ponieważ głos jego znają.. (J 10, 2-4)
Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza ... Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz. (J 10, 11-16)

4. Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba... tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona. (Łk 10, 41-42)

Działać

Góra strony       Widzieć       Ocenić       Stopka strony

1. Głoszenie Ewangelii przez kapłanów (kapłaństwo Chrystusowe) musi być głoszone z pozycji świadka, a nie sprawozdawcy.

2. Homilie pokazują jakość obcowania księdza z Pismem Świętym. Ważne jest objaśnianie nie miejsc najłatwiejszych, ale najtrudniejszych. Nierozumienie tekstów czytań jest pierwszym krokiem do traktowania liturgii jako niezrozumiałego rytuału, przy którym się jest obecnym, ale po którym się wraca do normalności

3. Ksiądz powinien być przede wszystkim DOBRYM PASTERZEM a nie administratorem. Mamy wielu księży, ale mało pasterzy.
Zły to kapłan który ludzi straszy Bogiem, zamiast uczyć miłości.

4. Czy seminarium zachowuje właściwą proporcję między pogłębianiem wiedzy a pogłębianiem wiary.
Potrzeba duszpasterstwa dla kapłanów, aby dojrzewali w swoim kapłaństwie.
Zdaniem księży kursy wikariuszowskie i proboszczowskie są traktowane przez wykładowców per nogam, jak piąte koło u wozu i są jedynie stratą czasu. Formalne odbębnianie obowiązku.

5. Drogą do skutecznej ewangelizacji - poważne traktowanie sakramentu Pokuty.
Sposób traktowania sakramentu pokuty jest odzwierciedleniem życia wewnętrznego księdza i jego obcowania z Biblią.

6. Kapłan wolny od przywiązania do dóbr materialnych - temu celowi ma służyć celibat.

7. Spotkałeś takiego księdza na jakiego zasłużyłeś. Często ksiądz reaguje zależnie od postawy i poziomu na jakim został zahaczony. Ale w ten sposób utwierdzają rozmówców w ewentualnych uprzedzeniach względem duchownych.

8. Kilka pytań:

9. Czy dostateczna jest liczba kierowników duchowych.
Muszą być liczniejsi animatorzy. Potrzebni są diakoni.

Góra strony    Widzieć       Ocenić       Działać