Kazek Urbańczyk
Strona Zespołu Synodalnego

Modlitwa w rodzinie

Materiały dyskusyjne na maj 1994

Temat poprzedni       Spis treści       Temat następny
Powrót do strony katolickiej   Powrót do strony głównej
Chętnie poznam Twoje uwagi, napisz pod:   kazeku@poczta.onet.pl

Rodzina jako taka otrzymała od Boga posłannictwo, by stać się pierwszą i żywotną komórką społeczeństwa. Wypełni ona to posłannictwo, jeżeli przez wzajemną miłość swych członków i modlitwę wspólnie zanoszoną do Boga okaże się niejako domowym sanktuarium Kościoła ...(DA 11)

Widzieć

Góra strony       Ocenić       Działać       Stopka strony

1. Zewnętrzne przejawy modlitwy są w poszczególnych rodzinach zróżnicowane. Biorąc pod uwagę sam fakt praktykowania modlitwy można wyróżnić kilka typów rodzin:

2. Modlitwa wspólna przybiera różne formy: modlitwy porannej i (lub) wieczornej, modlitwy przed wspólnym posiłkiem i po posiłku (rzadziej), gromadzenie się na "Anioł Pański" (odmawiany nieraz w podróży, na wycieczce), różaniec, odmawianie litanii (np. loretańskiej w maju, niekiedy przy specjalnie przygotowanym ołtarzyku), modlitwy za zmarłych (np. w listopadzie), modlitwy przy zmarłych (szczególnie, gdy zgon nastąpi w domu). Wspólną modlitwą bywa śpiewanie kolęd (przede wszystkim po wieczerzy wigilijnej, coraz rzadziej w innych dniach), pieśni wielkopostnych czy maryjnych (zwyczaj ten jednak zdaje się zanikać). Elementem modlitwy rodzinnej jest też błogosławieństwo dzieci (np. przed snem, przed ważnymi wydarzeniami, np. I komunią, ślubem, z okazji imienin, przed wyruszeniem w podróż). Z modlitwą rodzinną wiąże się również wspólne pójście do kościoła na mszę św., czy nabożeństwa, procesje. Post zachowywany w rodzinie miewa też charakter modlitewny.

3. Wspólna modlitwa okazjonalna towarzyszy najczęściej przeżywaniu świąt liturgicznych (szczególne znaczenie ma tu wieczerza wigilijna i śniadanie wielkanocne) oraz uroczystości rodzinnych, szczególnie tych, które się wiążą z przyjmowaniem sakramentów (chrzest, I komunia, bierzmowanie, ślub...).

4. W niektórych rodzinach praktykuje się modlitwę spontaniczną, w innych korzysta z tekstów i formuł zawartych w modlitewnikach, czasem praktykowane jest sięganie do tekstów biblijnych.

5. Zauważyć można zanik wielu dawnych, uświęconych tradycją zwyczajów modlitewnych przy jednoczesnym pojawianiu się nowych, jak np. wspólnej modlitwy podczas jazdy samochodem, na wycieczce, wspólnego udziału w pielgrzymkach pieszych (łącznie z małymi dziećmi), itd.

Ocenić

Góra strony       Widzieć       Ocenić       Stopka strony

1. Rodzina stanowi najmniejszą komórkę Kościoła, Kościół Domowy.

2. Już w epoce Starego Testamentu modlitwa rodzinna była czymś oczywistym. Najwięcej o tym świadczy księga Tobiasza. Opisana jest tam nie tylko modlitwa błagalna (Tb 8,5 nn) lecz również modlitwa dziękczynna i uwielbienia (Tb 8,13 nn; 12,23 nn).

3. W pierwszych wiekach chrześcijaństwa nawrócone rodziny stanowiły centra ewangelizacyjne (np. Dz 16,14-15.33; Rz 16,3-5; 1 Kor 16,19; Flm 2). Podobną rolę mogą odegrać rodziny w nowej ewangelizacji.

4. Wspólna modlitwa powinna być elementem jednoczącym rodzinę. W niej jako rodzina stajemy w Bożej Obecności, wobec Tego, Który nas widzi, słyszy, zna.

5. Nie należy modlitwy wspólnej przeciwstawiać modlitwie indywidualnej. Jedna i druga jest potrzebna. Chrystus wiele modlił się sam, na osobności, ale także podkreślał ważność modlitwy wspólnej. Obietnica: gdzie dwóch albo trzech...(Mt 18,19-20) dotyczy też rodziny. Gdy ważny gość przyjdzie z wizytą, może rozmawiać każdy z nim oddzielnie w kątku, czy nie lepiej jednak, gdy wszyscy zasiądą wokół, słuchając, co gość ma do powiedzenia i opowiadając co w domu słychać?

Działać

Góra strony       Widzieć       Ocenić       Stopka strony

1. Pamiętać, że najgorszym wrogiem dobrego jest lepsze. Nie krytykować, nie oceniać żadnych z form modlitwy jako gorsze od innych. Różni ludzie, w różnych etapach rozwoju duchowego mogą mieć bardzo różne potrzeby, co do rodzaju i formy modlitwy. Co dobre dla jednych niekoniecznie musi być najlepsze dla drugich.

2. Ukazywać bogactwo form i możliwości modlitwy, zachęcać do poszukiwań. Pamiętać, że żaden czas poświęcony Bogu nie jest zmarnowany.

3. Ważne jest uszanowanie wolności. Nie można nikogo przymuszać do modlitwy, a conajwyżej zachęcać.

4. Modlitwa nie powinna być udręką ani ciężkim obowiązkiem. Rodzice ucząc dzieci modlitwy powinni dostosować jej formy do wieku i temperamentu. Ważne, aby nie przedawkować modlitwy, ani nią nie "zanudzić" dziecka. Najlepszym świadectwem dla dzieci jest modlitwa rodziców, stanowiąca integralny element każdego dnia.

5. Ważne, aby rozwijać różne formy modlitwy - tzn. także przebłagalną i dziękczynną (nie traktować Pana Boga jako "niebieskiego PZU", do którego zwracamy się tylko w potrzebach).

6. Modlitwa nie może być na pokaz. Uznają nas nie za pobożnych a za hipokrytów.

7. Szczególnie potrzebna jest w rodzinach rozbitych, lub mieszanych modlitwa w intencji nieuczestniczących.

Lektura: Konstytucja dogmatyczna o Kościele (KK), nr 10, 11, Dekret o apostolstwie świeckich (DA), nr 11, 16.

Góra strony    Widzieć       Ocenić       Działać