Wiadomości rodzinne - styczeń-grudzień 2007:

Na górze ponad Çayırhanem

Na górze ponad Nallıhanem.

Zaszedłem do Muzeum kultur anatolijskich,

znajdują się tam m.in. bogate zbiory hetyckie z Karkemisz

oraz prehistoryczne malowidła naskalne.

No i byłem też w Muzeum Ataturka

Niestety, miałem tylko kilka godzin wolnych, zby zwiedzić to ciekawe miasto. Na szczęście była pogoda.

Nie dopisała natomiast pogoda, gdy pojechaliśmy zwiedzić kopalnię soli w Bex.
Mieliśmy postój nad Lac de la Gruyère, podczas którkiego przejaśnienia, pojawiły się wśród chmur szczyty.

Ale przy zwiedzaniu kopalni pogoda nie ma znaczenia. Kopalnia w Bex jest zabytkowa i osobliwa w tym, że tzw. złoże soli zawiera jej w porywach do 30%.

Czas oczekiwania na autobus powrotny wykorzystałem by podziwiać ogrody Herrenhausen.

W Calgary budynki wielopiętrowe można budować tylko w samym centrum. Są one więc skupione. I trwa wyścig w górę. Jeśli jedna firma postawi sobie wieżowiec na 55 pięter, to konkurencja w trosce o prestiż, zaczyna wznosić 59-piętrowy.

Nad centrum szkoleniowym wznosi się City tower, wieża z restauracją obrotową na szczycie. Fragment podłogi jest przeszklony. Stanięcie na nim i rzuy oka w dół wywołuje dreszczyk emocji.

Zimą temperatury spadają do -40°C. Więc założono pod dachem, w środku wieżowca "Devonian Gardens".

Dzięki przyjaciołom, jedno wolne popołudnie wykorzystaliśmy do wypadu w Góry Skaliste. Piękne lasy w jesiennej urodzie, a szczyty nad nimi już w śniegu.

Jak tu nie podziwiać wód Lake Louise i szczytów wznoszących się ponad nim!

Jak malowniczo zapada zmierzch na Bow Valley.
Po zmroku i kolacji w Banf, skorzystaliśmy z gorących źródeł i na godzinę zanurzyli w wodzie 40-stopniowej!

Jest tu moc egzotycznego jedzenia, poczynając od egzotycznych owoców, a kończąc na owadach. Mieliśmy okazję spróbować, jak smakują poczwarki jedwabnika.

W Pimai znajdują się ruiny Prasat Hin Pimai – XI-wiecznego kompleksu świątynnego Khmerów, który był podobno pierwowzorem sławnych świątyń w Angkor Wat.

W Pimai rośnie też jeden z najrozleglejszych banianów (Figowiec bengalski, Ficus benghalensis). Drzewo to rozrasta się na boki wypuszczając korzenie przybyszowe. W ten sposób jedno drzewo może stworzyć las. W Pimai banian nie mając konkurencji, przez 350 lat pokrył całą wysepkę o powierzchni ok. 1400 m2.

W Bangkoku zwiedziłem m.in. tzw. Wielki Pałac, czyli kompleks pałaców i świątyń królewskich. Najważniejsza z nich to Wat Phra Kaew, czyli świątynia Szmaragdowego Buddy. Stoję koło jednego z miejsc, gdzie składane są ofiary.

Sanktuaria azjatyckie są zajmują, w porównaniu z chrześcijańskimi, rozległy teren, ich budowniczowie nie liczyli się z miejscem. Poza tym wszystko jest tu jaskrawo kolorowe.

A tu już jestem u wejścia do ubosotu, czyli właściwej świątyni, miejszczącej czczony posąg Buddy, wykonany, zdaje się, z jadeitu. Wejść tu można jedynie boso. Wewnątrz już zdjęć robić nie wolno.

Innny zwiedzonym przeze mnie kompleksem sakralnym jest Wat Chetuphon (albo Wat Po) czli Świątynia spoczywającego Buddy, wględnie Buddy zapadającego w nirwanę. Jest to najstarsza na terenie Bangkoku, założona z początkiem XVII w., gdy nikt nie przewidywał, że tu będzie stolica. Na terenie świątynnego kompleksu

Posąg Buddy zapadającego w nirwanę liczy sobie, bagatelka, tylko 45 m długości i 15 m wysokości.

Bangkok leży na zupełnie płaskim terenie. Królowie musieli jednak mieć "punkt widokowy" i wielkim nakładem sił i środków zbudowali w mieście "Złotą Górę", coś jak krakowski Kopiec Kościuszki". Oto stoję w jednej z bram, jakie się przechodzi wchodząc na Złotą Górę.

Bliżej poznałem ją dopiero, kiedy po śmierci męża przeniosła się z Malawy do Łańcuta. Czuła się nieswojo, w bloku, sama jedna w nowym M3, więc na jakiś czas zamieszkała z nią moja Bożena. Stąd i ja zatrzymywałem się u niej, odwiedzając żonę, zanim się ostatecznie sprowadziła do mnie, do Krakowa.
Była bardzo mało wymagająca, dużo bardziej troszczyła się o innych, niż o siebie. A nikt nie robił tak znakomitych gołąbków, jak ona.

"Popatrzcie, czy nie jestem piękniejszy niż kot namalowany? Nie ma on tak wspaniałych zębów, jak ja!"
(Dla tych zębów nazywaliśmy go czasem Drakulą).

Ale czy rzeczywiście namalowany kot nie przypomina Puszka? Jakieś podobieństwo chyba można dostrzec.

Ulubione miejsce było pod kocimiętką. Podobno nazwa tej rośliny stąd pochodzi, że koty za nią szaleją.

A tu stara się skryć w krzewie kwitnącej wajgieli. Może za chwilę coś upoluje?

A tu w trakcie patrolowania naszego ogródka.

Grzegorz Zygier tworzy oryginale fotogramy będące nałożeniem na siebie dwóch zdjęć tego samego obiektu osiągając niesamowite efekty artystyczne.

Licznie przybyła publiczność zapełniła piwnice Collegium Maius, w których ulokowano wystawę.

Gabriela Kielanowska-Banach przygotowała bardzo ciekawą wystawę, poświęconą wybitnemu krakowianinowi ze Zwierzyńca – Marcinowi Borelowskiemu, mistrzowi blacharskiemu i studniarskiemu. Niedoceniony w Krakowie przeniósł się do Rzeszowa. Był jednym z dowódców Powstania Styczniowego ps. Lelewel. Wykazał spore zdolności militarno-taktyczne. Poległ w bitwie pod Batorzem 6 września 1863 r

Przybyli goście podziwiają ekspozycję. Prezentuja ona nie tylko pamiątki związane bezpośrednio z Marcinem Borelowskim-lelewelem, ale także materiały dotyczące Zwierzyńca oraz Powstania Styczniowego.

"Wianki" ofiarowuje się (co zrozumiałe), gdy zapadnie zmrok. Zanim wianek niosący światło popłynie wodą, dziecko powtarza za matką właściwą modlitwę.

Ciekawe, czy dziewczęta ofiarowujące światło na wiankach, puszczając je na wodę, łączą z tym obrzędem jakieś oczekiwania?

Ponieważ zbliżały się 70 urodziny Ramy IX, najdłużej panującego monarchy świata, rzeką defilowały wojskowe barki desantowe, odpowiednio i bogato przystrojone królewskimi emblematami.

Szczeglnie efektownie prezentowały się te barki po zapadnięciu zmroku.

Najpierw oglądaliśmy zamek w Korzwi, potem przeszli doliną Kluczwody, na koniec zostawiając sobie Jaskinie Wierzchowskie.
U wejścia do Jaskini Wierzchowskiej Dolnej.

I spojrzenie z wnętrza jaskini.

W przewężeniu jaskini.

Kolejnego dnia wybraliśmy się na zamek w Lipowcu. Pod kościołem w Babicach, dawną parafią naszych dziadków.

I w ruinach zamku. My panowie, sppoglądamy z góry na nasze panie, na zamkowym dziedzińcu.

A tu już na jednym z górnych pięter zamkowych.